" type="text/javascript">
Τα μέλη του IlioupolisOnline γράφουν στα blog τους άρθρα για πολιτικά, κοινωνικά, πολιτιστικά, επιστημονικά και άλλα θέματα που θέλουν να μοιραστούν με τους συμπολίτες τους.
54 χρόνια από το πραξικόπημα και την δικτατορία -1ο μέρος
Τι είναι, όμως, η Δικτατορία; Πρόκειται για την κυβέρνηση ενός ανθρώπου που, κατά κύριο λόγο, απέκτησε τη θέση δια της βίας ή της συναινέσεως ή συνήθως δια του συνδυασμού των δύο τρόπων και όχι δια της κληρονομικού οδού. Αυτή η κυβέρνηση, και ιδίως ο δικτάτορας, πρέπει να κατέχει την απόλυτη κυριαρχία, δηλαδή, όλη η πολιτική εξουσία πρέπει, τελικά, να πηγάζει από τη βούλησή του και της οποίας το εύρος πρέπει να είναι απεριόριστο. Πρέπει να ασκείται, λίγο ή πολύ συχνά, με αυθαίρετο τρόπο, δια διαταγμάτων κι όχι σύμφωνα με το νόμο. Και, τέλος, δεν πρέπει να περιορίζεται σε διάρκεια με όρους θητείας στο αξίωμα, ούτε ο δικτάτορας να είναι υπεύθυνος απέναντι σε οποιαδήποτε άλλη αρχή γιατί τέτοιοι περιορισμοί δεν είναι συμβατοί με την απόλυτη εξουσία. Ο όρος δικτάτορας χρονολογείται από την εποχή της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, όταν τέτοιες εξουσίες παραχωρούνταν προσωρινά σε έναν Ύπατο για να αντιμετωπίσει μια επείγουσα κατάσταση. Όμως, όταν έληγε η περίοδος για την οποία έλαβε δικτατορικές εξουσία ο Ύπατος θα έπρεπε να λογοδοτήσει στο πολιτικό-νομοθετικό σώμα που ήταν αρμόδιο. Από τότε ο όρος χρησιμοποιείται για τις περιπτώσεις της κατάληψης της εξουσίας με την ένοπλη πραξικοπηματική στρατιωτική βία και την επιβολή δικτατορικού καθεστώτος.
Όμως, υπάρχουν πολλά «γιατί» που πρέπει να απαντηθούν. Πρώτη είναι η θεωρία του ολοκληρωτισμού της σημαντικής φιλοσόφου Χάνα Άρεντ που άνοιξε το δρόμο για μια πιο βαθιά επιστημονική συζήτηση και έρευνα για το φασισμό, το ναζισμό και το σταλινισμό. «Τα πάντα εντός του κράτους, τίποτα εκτός του κράτους, τίποτα εναντίον του κράτους» διεκήρυττε ο φασίστας Ιταλός δικτάτορας Μπενίτο Μουσσολίνι.
Το γενικό σχήμα που περιγράφει το ολοκληρωτικό σύστημα αποτελείται από δύο ομόκεντρους κύκλους εκ των οποίων αυτός που αναπαριστά την κοινωνία πολιτών περικλείεται εντός του μεγαλύτερου που αναπαριστά το κράτος. Πρόκειται για ένα αφαιρετικό σχήμα που, με τους λοιπούς όρους να παραμένουν αμετάβλητοι, αναπαριστά το μοντέλο του ολοκληρωτισμού όπως το αντιλαμβάνεται ο πολιτικός φιλελευθερισμός και η δημοκρατική θεωρία. Η γραμμική εξέλιξη από το αρχικό μοντέλο της φιλελεύθερης κοινωνίας στην ολοκληρωτική περιλαμβάνει δύο ενδιάμεσα χρονικά και ποιοτικά στάδια. Αρχικά το κράτος επεμβαίνει ελάχιστα στην κοινωνία πολιτών και στην ιδιωτική σφαίρα (οικονομικός φιλελευθερισμός και αρνητικό κράτος). Κατόπιν το (θετικό) κράτος αρχίζει να παρεμβαίνει σε πολλές από τις δραστηριότητες και θεσμούς της κοινωνίας πολιτών και της ιδιωτικής σφαίρας. Το τελευταίο στάδιο πριν από την απαρχή του ολοκληρωτισμού χαρακτηρίζεται από τη μαζική παρέμβαση του κράτους στον οικονομικό σχεδιασμό, στις κοινωνικές υπηρεσίες, στην πρόνοια και στις ιδιοκτησιακές σχέσεις (κράτος πρόνοιας και δημοκρατικός σοσιαλισμός).
Πιο αναλυτικά, κύρια χαρακτηριστικά ενός ολοκληρωτικού συστήματος (του «ολικού» κράτους) είναι η μαζική πειθάρχηση της ζωής των ανθρώπων, η δημιουργία ενός τελειοποιημένου μηχανισμού για την κατασκευή συναίνεσης μέσω της προπαγάνδας και της κατήχησης σε συνδυασμό με την καταπίεση και το κλίμα τρόμου απέναντι σε υποτιθέμενους εχθρούς της κοινωνίας, εξωτερικούς και, κυρίως, εσωτερικούς. Η βία στο αποκορύφωμά της. Το ολοκληρωτικό σύστημα ολοκληρώνεται στην εντέλεια, κατά την Arendt, όταν ακόμη και η φωνή του ανθρώπου χάνεται οριστικά, όταν ο άνθρωπος δεν θα ξέρει πια να επικοινωνήσει, όταν το μέσο της επικοινωνίας η προφορική ομιλία που ξεχωρίζει το ανθρώπινο είδος, δηλαδή ο λόγος, παύει να υφίσταται : «Πράγματι, ούτε κι οι πόλεμοι ακόμη, ας αφήσουμε τις επαναστάσεις, προσδιορίζονται πάντοτε εντελώς από τη βία. Εκεί όπου η βία κυριαρχεί απόλυτα, όπως για παράδειγμα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ολοκληρωτικών καθεστώτων, όχι μόνο οι νόμοι – οι νόμοι σιωπούν (le lois se taisent), όπως το διατύπωσε η Γαλλική Επανάσταση - αλλά τα πάντα και οι πάντες πρέπει να σιωπούν. Είναι εξαιτίας αυτής της σιωπής που η βία είναι ένα περιθωριακό φαινόμενο στην πολιτική σφαίρα και γιατί ο άνθρωπος, στο βαθμό που είναι πολιτικό ον, είναι προικισμένος με τη δύναμη του λόγου. Οι δύο φημισμένοι ορισμοί του Αριστοτέλη για τον άνθρωπο, ότι είναι πολιτικό ον και είναι ον προικισμένο με το λόγο, αλληλοσυμπληρώνονται και αναφέρονται αμφότεροι στην ίδια εμπειρία της ζωής στην Ελληνική πόλη. Το ουσιώδες εδώ είναι ότι η βία αυτή καθ’ εαυτή είναι ανίκανη να εκφέρει λόγο, και όχι απλώς ότι ο λόγος είναι ανίσχυρος σαν έρθει αντιμέτωπος με τη βία.
Συνεχίζεται….
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
Για τη μετεγκατάσταση του εργοστασίου της εταιρείας «Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα» (πρώην ΠΥΡΚΑΛ) και την απόδοση της έκτασης στον Δήμο Δεκαετίες τώρα, πάγιο αίτημα και σταθερή διεκδίκηση των δημοτών και των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής είναι η μετεγκατάσταση της ΠΥΡΚΑΛ και η απόδοση της έκτασης στον Δήμο (σήμερα Δήμος Δάφνης-Υμηττού). Στόχος αφενός η δημιουργία ενός πάρκου υπερτοπικής σημασίας, με ελεύθερη πρόσβαση και πολλαπλές ήπιες χρήσεις (εγκαταστάσεις πολιτισμού, αθλητισμού, αναψυχής, μονάδα πρωτοβάθμιας υγείας, υψηλό πράσινο με την ταυτόχρονη ανάδειξη και αξιοποίηση όσων κτιρίων χαρακτηριστούν διατηρητέα) αφετέρου ο εκσυγχρονισμός και η αναβάθμιση της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας διασφαλίζοντας την θέση των εργαζόμενων. Αντί των παραπάνω, πραγματοποιήθηκε μια αιφνιδιαστική επίσκεψη του Πρωθυπουργού και η εξαγγελία ενός «Πάρκου» Υπουργείων μέσω ΣΔΙΤ. Μάλιστα, ο Πρωθυπουργός συνοδευόταν από τον Δήμαρχο Δάφνης-Υμηττού ο οποίος λειτούργησε ως κομματικός εκπρόσωπος της κυβερνητικής πρότασης και όχι ως εκπρόσωπος και εκφραστής των συμφερόντων των κατοίκων της περιοχής. Στηρίζουμε τον αγώνα των δημοτών και των κατοίκων ενάντια στην «Υπουργειούπολη» που σχεδιάζουν, η οποία έρχεται σε αντίθεση με κάθε πολεοδομική, περιβαλλοντική και οικονομικo-κοινωνική λογική και επιμένουμε στην απόδοση της έκτασης στον Δήμο Δάφνης-Υμηττού για αξιοποίηση σύμφωνα τόσο με την Απόφαση 79 του Δημοτικού Συμβουλίου της 22ας Μαρτίου 2011 όσο και με το ΦΕΚ 1061/1996, που προβλέπει «Δημιουργία αθλητικών εγκαταστάσεων, πολιτιστικών χρήσεων, χρήσεων πρασίνου, δημοτικής αγοράς και κέντρου υγείας». Το σύνολο των στελεχών και μελών της Νομαρχιακής Επιτροπής και των Οργανώσεών μας βρίσκεται ήδη σε επαγρύπνηση και αγωνιστική ετοιμότητα. Θα σταθούμε ενεργά στο πλευρό των κατοίκων, των εργαζομένων και της τοπικής κοινωνίας, γιατί η τύχη της έκτασης της ΠΥΡΚΑΛ μας αφορά όλους. Η Ν.Ε. Ανατολικής Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
Στην πρόσφατη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, οι δημοτικοί σύμβουλοι της παράταξης «Η Πόλη που θέλω» έθεσαν ερωτήσεις- επερωτήσεις σχετικά με :
Οι Οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Ηλιούπολης, στέκονται αλληλέγγυες στον αγώνα των κατοίκων της Δάφνης και του Υμηττού για την ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ της έκτασης της ΠΥΡΚΑΛ, ενάντια στην - εν κρυπτώ και άνευ διαβούλευσης - πρόταση τσιμεντοποίησης του χώρου και της αδιαφάνειας που χαρακτηρίζει το σχέδιο της Κυβέρνησης, σχετικά με τον χωροταξικό και αρχιτεκτονικό σχεδιασμό του έργου.
Επιστολές πολιτών και φορέων για θέματα που αφορούν την πόλη.
Ανακοινώσεις και μικρές ειδησούλες.
Αφιερώματα συνεντεύξεις σε πρόσωπα και θέματα που αφορούν την Ηλιούπολη.
Ειδήσεις από και για την νεολαία και τη μαθητική κοινότητα της πόλης.
Αφιερώματα και προτάσεις για γεύσεις, ψυχαχωγία και τσάρκες στην πόλη.