Ekloges 5 Noemvri 1989
Τα κόμματα-καρτέλ χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, προκειμένου να επικοινωνήσουν με το «μέσο πολίτη» και, κατά συνέπεια, διαχωρίζουν τους ηγέτες από τη βάση της κομματικής οργάνωσης. Οι διαφημιστικές εκστρατείες βασίζονται περισσότερο στην μορφή παρά στο περιεχόμενο ανταποκρινόμενες στις απαιτήσεις της λογικής των μέσων μαζικής ενημέρωσης -. ιδιαίτερα των ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Η επικράτηση του κόμματος του καρτέλ δεν σημαίνει την αναπόφευκτη κατάργηση των προηγούμενων τύπων κόμματος. Η έννοια του τύπου κόμματος είναι Βεμπεριανός «ιδεότυπος» που ορίζει τα κύρια χαρακτηριστικά που κυριαρχούν σε μια ολότητα . Η διαφορά έχει να κάνει με τους πολιτικούς στόχους και με τη βάση του κομματικού ανταγωνισμού . Στην εποχή του κόμματος καρτέλ, οι πολιτικοί στόχοι αναφέρονται στο "εγώ" και η χάραξη πολιτικής έχει γίνει τεχνοκρατική ενασχόληση κι επάγγελμα. Ο κομματικός ανταγωνισμός αναπτύσσεται με βάση τη ζήτηση για αποτελεσματική και αποδοτική διαχείριση των αναγκών του κράτους.
Η «Διακομματική συμπαιγνία» είναι μια κρίσιμη προϋπόθεση για την επιβίωση του προσωπικού του κόμματος εντός του κράτους και σε συνδυασμό με διαχειριστική λογική για την πολιτική παρέμβαση δημιουργεί διλήμματα στα κόμματα σχετικά με τον εκλογικό νόμο και το θεσμικό κανονιστικό πλαίσιο εντός του οποίου λαμβάνει χώρα ο εκλογικός ανταγωνισμός. Το ΠΑΣΟΚ είναι ήταν το κατ' εξοχήν κόμμα καρτέλ στην Ελλάδα μεταξύ 1985 και 2012.[1]
Συνεχίζεται...
Θανάσης Τσακίρης
[1] Katz Richard and Mair Peter. (1995). ‘Changing Models of Party Organization and Party Democracy: The Emergence of the Cartel Party.' Party Politics: 1:1.
Spourdalakis Michalis (1996) PASOK'S second chance, Mediterranean Politics, 1:3, 320-336,
