καυσητελος Αντιγραφή 2Στην επικείμενη εκδήλωση-συζήτηση μας, με θέμα:
«Το πέρασμα από την ταφή στην καύση, χωρίς φόβους και προκαταλήψεις»
( Παρασκευή 2 Μαρτίου, 18.30, Μουσείο Εθνικής Αντίστασης
https://www.facebook.com/events/1645710625486581/ )
εκ μέρους των Συνεργών με την Ηλιούπολη θα μιλήσει ο φοιτητής Κοινωνικής Θεολογίας, καθώς και μέλος των Συνεργών, Γιώργος Στασινόπουλος.
Του απευθύναμε ορισμένα ερωτήματα και παραθέτουμε τις απαντήσεις του.
Ακολουθεί η συζήτηση:
-Γιώργο, είσαι φοιτητής στην Κοινωνική Θεολογία. Ποιο είναι το αντικείμενο και πώς είναι το κλίμα στη σχολή αυτή;
Απ: Το αντικείμενο της σχολής είναι η Θεολογία στην κοινωνική της διάσταση, με μαθήματα -όπως έχω αντιληφθεί- πιο «ανοιχτά» από ότι στην άλλη σχολή της «Θεολογίας».
Το κλίμα σε γενικές γραμμές είναι φιλικό και ζεστό, με ορισμένες, όμως, περιπτώσεις καθηγητών-προσηλυτιστών, αλλά και ακραίου-συντηρητικού λόγου, προς πολλές κατευθύνσεις, που όμως αμαυρώνουν τις όποιες θετικές εικόνες.
Η σχολή έχει έναν σαφή προσανατολισμό, προφανώς, αλλά υπάρχουν παρεκκλίσεις ακόμη και από αυτόν.
-Ποια είναι η επίσημη γνώμη της Εκκλησίας σχετικά με την καύση νεκρών και πώς δικαιολογείται ότι σε ολόκληρη την Ευρώπη, μόνο στην Ελλάδα και την Αλβανία δεν υπάρχουν προς το παρόν κέντρα αποτέφρωσης νεκρών (Κ.Α.Ν);
Λέμε προς το παρόν γιατί αναμένεται στην Πάτρα το πρώτο Κ.Α.Ν να λειτουργήσει ίσως και εντός 2018.
Απ: Οι επίσημες κεφαλές της ελληνορθόδοξης εκκλησίας και η Ιερά Σύνοδος κρατούν αρνητική στάση ως προς τα Κ.Α.Ν.
Έχοντας ως βάση των επιχειρημάτων τους τον σεβασμό στο νεκρό σώμα, θεωρούν αναξιοπρεπή την πρακτική αυτή.
Οφείλουμε να πούμε, όμως πως και από την πλευρά της Πολιτείας υπήρξε χρόνια ατολμία στο θέμα της νομικής κατοχύρωσης, ενώ, αντιθέτως, σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη
απ'τις αρχές, ακόμη, του 20ου αιώνα, ορισμένες χώρες επέτρεπαν την αποτέφρωση.
Ο σφιχτός εναγκαλισμός της Πολιτείας και της Εκκλησίας, σε συνδυασμό με την έντονη παρουσία της δεύτερης στο δημόσιο λόγο, υπέσκαπτε την όποια πρωτοβουλία, ενώ παράλληλα ενίσχυε την ατολμία που ανέφερα πριν.
Μόλις 12 χρόνια πριν υπεγράφη η πρώτη νομοθετική ρύθμιση, που επιτρέπει την αποτέφρωση στην Ελλάδα.
-Που οφείλεται κατά τη γνώμη σου αυτός ο σφιχτός εναγκαλισμός Κράτους και Εκκλησίας;
Απ: Από τις απαρχές και την σύσταση του, το ελληνικό κράτος πορεύτηκε στον αντίποδα από ότι τα υπόλοιπα κοσμικά δυτικά κράτη. Η αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού, δεν επέφερε έναν αντίστοιχο της Δύσης, Διαφωτισμό, αλλά μια νέα κατάσταση και ένα νέο κράτος που είχε ως βάση του την Ορθοδοξία.
Ακόμη και το Σύνταγμα της χώρας, προάγει ως έναν από τους ρόλους της παιδείας την καλλιέργεια των γνήσιων στοιχείων της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης στους μαθητές.
Από τότε μέχρι και σήμερα, η αδυναμία θέσπισης διακριτών ρόλων οδηγεί σε διαρκείς αλληλοπαρεμβάσεις στο έργο κάθε θεσμού.
Είναι συχνό επίσης, πολιτικοί να χρησιμοποιούν το θρησκευτικό αίσθημα για ψηφοθηρία κι από την άλλη θρησκευτικοί λειτουργοί να προειδοποιούν-απειλούν πολιτικούς, για ενδεχόμενο πολιτικό-εκλογικό κόστος, που θα έχουν από αποφάσεις, πρωτοβουλίες κι ενέργειες τους.
-Γιώργο, τελευταία ερώτηση. Η κατασκευή και λειτουργία Κ.Α.Ν, γιατί θεωρείς πως αποτελεί μια θετική ενέργεια από πλευράς Πολιτείας;
Απ: Η δημιουργία Κ.Α.Ν αποτελεί μια μετάβαση από την θεωρία στην πράξη.
Η θεωρία στην προκειμένη περίπτωση είναι η νομική κατοχύρωση του δικαιώματος και η πράξη, σαφώς, η πρακτική εφαρμογή της, με τη δημιουργία των Κ.Α.Ν.
Η πολιτεία, σε δημοτικό πλέον επίπεδο, αν και καθυστερημένα -θυμίζω, 12 χρόνια μετά την κεντρική απόφαση- φαίνεται να κάνει κάποια σημαντικά βήματα. Το αποτεφρωτήριο στην Πάτρα είναι επί θύραις, ενώ υπάρχουν συζητήσεις για ένα ακόμη αποτεφρωτήριο στον Ελαιώνα. Παράλληλα υπάρχει θέληση και από δήμους όπως αυτός της Θεσσαλονίκης, του Βόλου κ.α.
Πέραν της οικολογικής του πλευράς, η λειτουργία Κ.Α.Ν είναι έμπρακτος σεβασμός στην ανεξιθρησκεία και στο δικαίωμα θρησκευτικής ελευθερίας.
Μπορεί σε ορισμένους να φαντάζει μια μικρή κίνηση, όμως είναι ένα δείγμα εκσυγχρονισμού.
Μου φαίνεται παράλογο μια οικογένεια να μπορεί να απευθυνθεί στον Δήμο για να δώσει όνομα στο παιδί της, ένα ζευγάρι να μπορεί να συνάψει σύμφωνο συμβίωσης, ή να κάνει πολιτικό γάμο, απευθυνόμενο στο Δήμο, αλλά ένας άνθρωπος αφού «φύγει» να πρέπει υποχρεωτικά να «περάσει» από την Εκκλησία, ειδάλλως, να «περάσει» τα σύνορα της χώρας του, για να αποτεφρωθεί στο εξωτερικό.
